Gökçer Güngören (composer) ve Aybüke Solak (composer) tarafından 2018 yılında kurulan küme, bir yıl sonra Alper Erdoğuk (vokal)’un katılması ile şu anki halini aldı. Electronic, new wave, progressive rock ve trip-hop esintilerinden oluşan albümleri Mother Part I, yıl sonuna kadar müzikseverlerle buluşacak. Bir yılı aşkın bir müddettir devam eden stüdyo çalışmaları, yakın aile bireylerinin kaybı ve pandemi ile aksamış olsa da albüm, 2020 bitmeden bütün platformlarda yerini alacak. Türkçe ve İngilizce kelamlı müziklerin yer aldığı albüm, genel olarak toplumsal hususları ele alıyor. Kümenin birinci görüntüsü Kozmosu müziğine çekildi. Klipte bayan cinayetlerine dikkat çekmek isteyen küme, üniversal boyutta artış gösteren şiddet eğilimini irdeliyor. Albümlerini bütün annelere ve şiddet görmüş bayanlara adayan Existeins’ın hikayesini Gökçer Güngören’le konuştuk.
Üslubunuzdan biraz kelam edebilir misiniz? Yaptığınız müziği nasıl tanımlıyorsunuz?
Existeins’da biz aslında trip hop ile new wave’i birleştirdik, içine biraz da prog rock kattık. Çok eğlenceli, aydınlık bir müzik yaptığımızı söyleyemem, hatta yer yer ufak şımarıklıklar yapıp jazz chord progressionlara da kayıyoruz müziklerde lakin genel sınırları ile progressive trip hop bir müzikle haşır neşiriz. Yani Depeche Mode dinleyen de sever, Madonna seven de, Enigma seven de, Camel dinleyen de. Hatta Tanburi Cemil Bey’i dinleyenler bile yaptığımız müzikte kendilerine ilişkin bir şeyler bulabilir diye düşünüyoruz. Aslında hiçbir korku gözetmeden aklımıza iyisi yapıyoruz, sevdiğimiz müzikleri birbirine karıştırıyoruz, diyebilirim.
Bu şekli tercih etmenizin sebebi neydi?
Ben çok uzun müddettir elektrik gitar çalıyorum yani ana enstrümanım, elektrik gitar. 90’lardan itibaren yüz milyarlarca küme kurup dağıttıktan sonra, bir de natürel teknolojinin gelişmesi stüdyo ekipmanlarına daha kolay ulaşmaya müsaade verince konutumda kendi stüdyomu kurup elektronik müziğe kaydım. Daha çok new age müzikler yapıyordum, onun yanında American rock hatta metal müzikler da çıkıyordu sık sık. Ortada sırada elimdekileri derleyip bir şeyler yapmak istesem de nedense hakikat vakit üzere gelmiyordu. Rock ve metal esasen kısır alanlar, Amerika yokmuş üzere davranamazsınız. Siz bir müzik inşa ediyorsunuz diyelim ve Amerika’da sizin yazmaya çalıştığınız müziğin kesinlikle yüz bin kat daha iyi yazılmış olanının var olduğunun farkındasınız. Bu yüzden, kendimi kısıtlamayı sevmediğim ve daha özgün şeyler çıkarma talihim olduğu bildiğim için new age, trip hop, house, trance tipinde müziklere yöneldim vakit içinde. Artık Existeins müziklerine bakınca bu müziklerin yüklü olarak gitar müzikleri olduğunu fark ediyorum. Bence bu metal müzik ile büyümenin bir avantajı, yaptığım müziklere farklı bir boyut kazandırıyor, birebir cinste yazılan öteki müziklerle birlikte düşünüldüğünde farklı tınlıyor.
‘GEL BU MÜZİKLERİ ÇÖPE ATALIM’
Öteki küme elemanlarıyla bir ortaya gelişiniz nasıl oldu?
Gel vakit git vakit projeler rafa kalktı, sonra Aybüke ile tanıştık. Ona bir techno albüm yapmak için bir ortaya geldik. Bayağı da müzik yaptık. Bir gün yemekte konuşurken ben ona, “Gel bu müzikleri çöpe atalım, ikimiz birlikte nitekim yapmak istediğimiz şeyleri yapalım; var mısın?” dedim. Zira Aybüke de benim üzere gitarist/composer olduğu için bir saniye bile düşünmeden “Varım” dedi. Sanırım ya o gün ya da birkaç gün sonrasında, şu an albümde yer alacak müziklerden biri olan The Lines’ı tasarladık ve çok sevdik. Sonra sound arayışlarımız başladı. Abartılı gelecektir tahminen lakin emin olun binlerce müzik dinledik. Aybüke araştırmayı çok sever, ben de müziği fundamental olarak hâkimimdir. Mecnun üzere müzik dinleyip notlar almaya başladık sound için. Bir yandan kendimizi eğitiyor, bir yandan müzik dinliyor, bir yandan da kitap okuyup sinema izleyip müzik yapıyorduk. İkimizden birinin aklına yatmayan ya da beğenmediğimiz bütün chord progression’ları yahut riff’leri çöpe attık. Birinci başlarda enstrümantal bir albüm yapmayı düşünüyorduk sonra kederlerimiz var, onları da anlatalım diyerek müzik kelamları yazmaya ve Alper’ i kümeye vokalist olarak almaya karar verdik.
Ardından Alper’i stüdyoya davet ettik kayıt için ve Lines’ın birinci vokal kayıtlarını yaptık. Kayıt sonrası şarkıyı monitörlerden dinlemeye başlayınca bu işin endüstriyel standartlarda olacağını anladık ve sonra bir buçuk sene sürecek ansambl çalışmalarına başlayıp bugünlere getirdik.
Müzik kelamlarını kendiniz mi yazıyorsunuz? Genel olarak sözlerde toplumsal hadiseler dikkat çekiyor…
Kelamları bizde Aybüke yazıyor. Hem müziğe hem de edebiyata karşı doğal bir yeteneği var. Grupça bir ortaya geldiğimiz vakitlerde konuştuğumuz hususlar genelde ayrımcılık, şiddet, mülkiyetçilik, kadim alışkanlıklar, toplumsal kodlamalar, ahlak, uzay yahut bedel yargıları oluyor. Sık sık da şiddet üzerine konuşuruz. Temelde ben erkeklerde bu türlü bir kodun olmadığını, yaşananların münferit vakalar olduğunu, şiddetin bir ana başlık olarak ciddiye alınması gerektiğini savunurken Aybüke buna itiraz edip bayana şiddetin bir ana başlık olduğuna beni ikna etmeye çalışır. Uzun süren tartışmaların akabinde ben ikna olurum. Bu bahiste da bu türlü oldu.
‘KADININ GÖZÜNDEN ANLATMAK İSTEDİK’
Birinci müziğiniz “Evreni”nin klibinde de bayan cinayetlerine dikkat çekiyorsunuz. Bu müziğin hikayesi nedir?
Bir bayan olmadan anlayamayacağımız şeyler var. Evet, haberlerde bir bayan katliamı görünce hepimiz ürperiyor ve ya üzülüyoruz lakin bayanların kurduğu empati daha öteki. İşte bu türlü günlerin birinde bir müzik tasarladık, Aybüke de oturup kelamları yazdı. “Evreni” bu tartışmaların sonucu olarak çıktı. Bildiğim kadarı ile Ünzile’den bu yana bayana şiddet konusunda besbelli bir farkındalık yaratma gayesini bu kadar odağına alan bir müzik daha gelmedi.
Şarkıyı dizayn ederken başlangıçta daha uzun müzik kelamları vardı elimizde. Klibi nasıl çekeceğimize karar verince kelamları sadeleştirip insanların manzaralara odaklanmasını sağlamamız gerek, diye düşündük ve o denli yaptık. Bilhassa hiçbir bir sebep yokken toplumsal sınıf gözetmeksizin bayanların katledildiği bir vakitte bunu seçip o farkındalığı yaratmak ismine tüm bu faciayı bir bayanın gözünden anlatma fikri açıkçası bize daha gerçek geldi ve o denli yaptık. Bunu yaparken de müziğimizin bir bayan tarafından söylenmesinin bildirinin yanlışsız iletilmesi açısından çok değerli olduğunu düşünmeye başladık. Bu yüzden Zeynep ve Eda’dan yardım istedik. Sağ olsunlar, bizi kırmadılar, bir arada kayda girdiler. “Evreni” tam olarak bu biçimde ortaya çıktı. Mastering için de yeniden diğer bir arkadaşımız Filiz Çuvalcı’dan yardım istedik. O da “Hay hay!” deyip işimize gönül verdi. Velhasıl toplumca empati kurmakta zorlandığımız bir mevzuyu arthouse bir kliple anlatmak istedik.
Bundan sonraki projeleriniz neler?
Artık sırada ikinci müzik Venum var. Venum, Aybüke’nin yaptığı bir müzik, aslında tam olarak bir Existeins sound müziği. Düzenlemeleri bana ilişkin, vokalde de Alper var. Klibi yeniden İsmail Öztürk ile birlikte çekeceğiz. Ne kadar savlı ve kalıcı olma hevesinde olduğumuzu beşerler Venum’da anlayacaklardır, diye düşünüyoruz.
Yıl sonuna kadar debut albümümüz “Mother Part I”i bitirmek amacındayız. Aslında müzikler hazır, yalnızca editing ve mastering kaldı. Albümün bir kısmı Türkçe, bir kısmı İngilizce müziklerden oluşuyor. Büyük bir ihtimalle Venum’dan sonra sevenlerimizi İngilizce bir müzik ile selamlayacağız.
‘ANNEM İSMİNE YAPILAN ALBÜMÜ GÖRSÜN İSTERDİM’
Aslına bakarsanız albümü geçen yılın sonunda çıkarmayı hedefliyorduk lakin çok acı bir biçimde hayatımdaki en kıymetli kişiyi, sıhhatiyle yıllardır şahsen kendim ilgilendiğim annemi kanserden kaybettim. Şöyle düşünün vokal kaydı için stüdyodayız, meskenden bir telefon geliyor ve ben o gün annemin böbreğine nefrostomi taktırmak için koşa koşa konuta geliyorum, ambulansı arıyorum, hastaneye gidiyoruz ve annemi ameliyata sokuyorum. Bu albüm bu koşullarda yapıldı. O yüzden de bedeli çok büyük bizim için, tanım etmem mümkün değil. O hayatta iken onun ismine yapılan albümü görsün isterdim ancak kanser müsaade vermedi. Tekrar de ben onun ismine bunu yapmış olmaktan çok fakat çok memnunum.
Gazete Duvar
